Wat een ongelooflijke horror, wat een droefnis, wat een eenzaamheid. Ik kan me niet voorstellen hoe het moet zijn om in zijn schoenen te staan. Hoé? Dat blijft een van de vele vragen die me bezig blijft houden na het zien van de documentaire over Clinton Young ‘Deal met de Dood’ gemaakt door Jessica Villerius
Clinton werd veroordeeld voor een dubbele moord en kreeg de doodstraf. Hij wacht al 16 jaar op zijn executie. De vraag die tijdens deze documentaire onderzocht word is ‘Did he do it?’ en als je de documentaire tot het einde afkijkt dan zou je tenminste kunnen zeggen dat over deze vraag énorme twijfel bestaat, en voor mij persoonlijk geldt: ik geloof niet dat hij het gedaan heeft.
Tijdens het kijken van de documentaire heb ik een paar keer bijna niet naar het beeld kunnen kijken. Enerzijds omdat het zó binnenkwam en anderzijds omdat ik zo’n vreselijk naar en kil gevoel kreeg bij sommige verklaringen.
Het meest indrukwekkende vond ik het verhaal van Clinton zelf. Ik kan niet benoemen wat ik het meest indrukwekkend vond, misschien was het de strijdbaarheid die ik na 16 jaar in death row nog steeds hoorde. En het feit dat je de hoop niet verloren bent, ook al zal dat op sommige dagen wel zo zijn of zijn geweest. Het feit dat je Jessica hebt benadert voor een objectieve blik op jouw zaak betekent voor mij dat je het nog niet hebt opgegeven. Misschien vind ik wel het meest indrukwekkend, wetende wat je vonnis is, wetende dat er een tikkende tijdbom boven je bed hangt en dat je élke dag kunt horen dat er geen hoop meer is.
Ik kan me niet voorstellen hoe die eerste dagen, weken en maanden in death row moeten zijn geweest. ‘I just can’t!’ Het ongeloof van waar je in bent beland, het niet zien aankomen van deze bizarre straf, het verraad van je ‘vrienden’
en buiten dat vooral het waarom van deze situatie. Misschien betrek ik het teveel op mezelf, maar ik wil altijd graag weten of denken te kunnen begrijpen wat het doel is van gebeurtenissen in een leven, welke lessen kan je hier van leren etcetera, maar wát moet je van zóveel onrecht bij elkaar leren?
Hoe draag je het vonnis dat boven je hoofd hangt? Hoe voorkom je dat je niet compleet doordraait of besluit een einde te maken aan je leven. Misschien zijn die dagen er wel (geweest).
In de documentaire komt ook jouw familie aan het woord. Ook voor hen moet dit vonnis en de hele situatie ondraaglijk zijn. Het niet gehoord worden, het onrecht. Volgens mij vreet het je helemaal op van binnen. Je moeder zei dat ze je al in geen zestien jaar meer had kunnen vasthouden. Je kind dat de doodstraf krijgt en dat je daarna nooit meer hebt kunnen vastgrijpen, of een knuffel hebt kunnen geven on te zeggen dat het goedkomt.
Hoe draag je dat?
Door de vele vragen die bij me bezighielden na het zien van deze documentaire en het ontzettend grote onrecht waar ik heel gevoelig voor ben, besloot ik op mijn Facebook-pagina een open brief te schrijven aan Netflix.
Ik geloof in de kracht van social media en ik heb eerder acties opgezet waarbij door dit medium veel bereikt werd.
In mijn open brief aan Netflix vraag ik hen deze indrukwekkende documentaire aan te bieden op hun platform. Ik geloof namelijk dat hoe meer mensen deze documentaire zien des te meer mensen er kunnen opstaan en wie weet vrijwillig hun deskundigheid aan kunnen bieden zodat jouw zaak alsnog wordt heropend.
Deze brief heeft inmiddels bijna 75000 mensen bereikt die geraakt zijn en vol ongeloof.
Ook zijn er mensen die schrijven dat ondanks dat ze geloven dat jij het niet gedaan hebt, je daarvoor ook geen ‘lieverdje’ was. Ik denk dat je daar in de documentaire ook geen geheim van gemaakt hebt. Desondanks denken diezelfde mensen dat je daarvoor meer dan genoeg gestraft bent. Ik denk zelfs al teveel. Veel te veel. Maar wie ben ik.
Ik ben Lottie, iemand die ontzettend gegrepen is door het onrecht dat jou is aangedaan. Die jouw strijdlust bewondert, maar bovenal de manier waarop je je vonnis draagt/ dat je dit draagt. Wat een mentale kracht zit er dan in jou.
Ik hoop dat ik met mijn brief gericht aan Netflix een klein beetje heb kunnen meehelpen in jouw onverteerbaar zware strijd. Jouw kant van het verhaal móet verder verteld worden.
❗️Hierbij roep ik dan ook nógmaals iedereen op om deze link te delen en jouw FB-vrienden te vragen hetzelfde te doen.❗️
Mocht je financieel ook nog wat kunnen missen: Renate Bouwmeester een stichting opgericht, welke geld inzamelt voor topspecialisten op het moment dat zijn zaak wordt heropend. Hij heeft een goed team nu, maar er zijn altijd extra specialisten nodig die nu gaan knokken. Die moeten worden ingehuurd en die zijn duur.
Mocht je iets willen doneren, doe dat dan via Renate’s stichting. Zij kan volledige inzage geven in waar het geld aan wordt besteed. Mocht je niets kunnen missen, dan kun je dit bericht misschien delen, ook dan draag je direct bij aan een laatste kans.
The Clinton Young Foundation
NL 66 INGB 0006 5173 29
Dear Clinton;
‘When there is no hope there is no light’
Stay strong!
Lottie
No Comments