To begin with, soms lijkt het wel alsof we, als men vraagt hoe het nu gaat (ná of nog ín die moeilijke tijd) we al snel het gevoel hebben te moeten zeggen; ja het gaat al beter hoor, óf nou ik heb er ook veel door geleerd. Alsof wij geprogrammeerd zijn om maar overal positief over te moeten zijn, of een ander te laten zien: dat het wel goed gaat, terwijl je van binnen kapot bent. Mijn hoop is dat we steeds een beetje eerlijker worden naar onszelf en elkaar en we ook stil durven staan in het moment van lijden, want dat is soms gewoon wat het is.

Ik was geraakt door Bessel van der Kolk (traumaspecialist) toen hij bij Zomergasten zei ‘wounded healers are the best healers’. Omdat ook ik zelf veel heb moeten overwinnen en moeten verwerken om te worden wie ik nu ben. Ik wéét en er tevens direct aan herinnerd word hoe het voelt om zó diep te zitten dat je je afvraagt of je het wel aan kunt, als ik een cliënt in mijn praktijk voor me heb zitten die niet meer weet hoe ze verder moet. Dat is een van de redenen waarom ik doe wat ik doe. Mede daarom zal ik de komende periode zo nu en dan ervaringen en mechanismes uit het verleden van mijn eigen leven met jullie delen.

Naast mijn ervaring als professional en mijn sterk intuitief vermogen, weet ik dat juist dát stukje waar Bessel op doelde soms voor een cliënt het verschil kan maken en dat is niet mijn verdienste, of alleen bij mij zo, maar met veel mensen die ook werkzaam zijn als ervaringsdeskundige.

Ik weet niet alleen wat de mechanismes kunnen zijn in een situatie van uitzichtloosheid en wanhoop, maar ook hoe het voelt. Hoe belangrijk het is om hoop te kunnen geven en vanuit oprechte intentie te kunnen zeggen; dat juist die bodem van de put, precies waar je het niet meer weet, je al dichterbij een nieuw begin zit dan je denkt, zonder dat ik de ander ga ‘redden’. Dan ontneem ik de ander namelijk de kans om te voelen wat er gevoeld wil worden, of het vertrouwen in zichzelf. 

Veel mensen schieten op dat punt in paniek, zoeken op talloze manieren naar controle/ afleiding of zoeken oplossingen om maar weg te blijven van dat wat gevoeld wil worden. Om de angst voor het onbekende of datgene waar ze altijd zo bang voor waren maar uit te stellen of niet te hoeven aankijken.

Mijn ervaring is dat voelen, en omgaan met je gevoelens en emoties lang zo eng niet is als je hoofd je al die jaren verteld heeft. Juist het voelen (vooral in je lijf) van wat er is, wat het te zeggen heeft, gaat je veel mooie inzichten geven. En ja, ik geloof dat het ergens goed voor is in de nabije toekomst, maar het doet niks af aan dat het in het hier en nu soms ontzettend zwaar, en heftig kan en mag zijn.

Liefs en sterkte als je dat nu nodig hebt;

Lottie