Sinds vandaag zit ik dus ook op ‘Clubhouse’, een social media-app die zich puur focust op het voeren van constructieve gesprekken. Alles draait om live audio. Sinds een paar uur ben ik in diverse ‘Rooms’ geweest en aan eentje heb ik zelfs deelgenomen. Hoewel ik sceptisch was; zo van ‘weeeeer iets dat je bij moet gaan houden’ blijkt die vooringenomenheid niet terecht. Ik krijg er energie van, het inspireert en het in contact komen met gelijkgestemden gaat razendsnel! Ik zou het iedereen aanraden. Wat me óók opvalt, en wat me dan weer iets minder trekt, is dat er ook veel mensen een ‘room’ opzetten die daar voor keiharde business zitten. Is dat erg? Nee, dat is mijn inziens niet erg. Ik denk dat dat mag, maar waar ik wel een kéiharde allergie voor heb is voor mensen die andere mensen lijken te willen vertellen; hoe je gelukkig wordt, hoe je succesvol wordt, doen alsof zij weten hoe je rijk wordt enzovoorts. Het is niet nieuw; al behoorlijk wat jaren zijn er ook steeds meer seminars van mensen die vertellen hoe je met ‘omdenken’ of enkel op ‘het brein’ succes behaald.
Ik vind dat moeilijk en ik ga er slecht op. Ik denk dat iedereen op zijn of haar manier altijd ‘op zoek’ is. Op zoek naar (nóg meer) inkomen, (nóg meer) geluk en (nog meer) succes. In onze maatschappij doen we zóveel dingen vluchtig, gehaast zonder al te veel aandacht. Ik denk dan bijvoorbeeld aan de vogels die bij thuiskomst in je tuin zitten. Zie je ze nog wel eens? Heb je óóg voor de kleine dingen om je heen? Ben je je bewust van waar geluk voor jou eigenlijk uit bestaat?
Toen ik revalideerde van een ongeluk en ik op sommige dagen náuwelijks 5 minuten kon zitten leerde ik, hoewel ik daarvoor al een groot natuurliefhebber was, nóg meer te genieten van de hele kleine dingen. Als ik ’s Ochtends op mijn toch al niet al te grote balkon plaatsnam, mét mijn Latte Machiatto en ik zag een paar vogels bezig in de tuin onder mij dan betrapte ik mezelf op een glimlach. Of de vlinder die soms plotseling verscheen op de stoel die tegenover me op het balkon stond. Het klinkt misschien pathetisch, maar op dat niveau leerde ik schoonheid én geluk weer om me heen te zien. Ook tijdens de eerste lockdown heb ik, veel foto’s gemaakt van kleine ‘natuurgelukjes’ zoals twee lieveheersbeestjes die de liefde bedreven en een slak die onverstoorbaar onderweg was. Dat is voor mij een mooie wereld en tevens een wereld waar ik veel symboliek in vind. Ik google echt niet elke vogel op zijn symboliek, maar als een koolwitje meerdere keren bij je aan de binnenkant op de voordeur verschijnt en diezelfde week nog 2 keer op je hand gaat zitten, dan ervaar ik dat als een cadeautje én een boodschap.
Enfin; wat ik dus zeggen wilde. Ik vind het tof om anderen te kunnen helpen, inspireren, motiveren of coachen om zelf bewust te worden van wat voor hen geluk betekent Om hen te helpen luisteren naar hun hart. Daar word ik blij van, maar nooit vanuit de positie; koop nu mijn e-book want dat zal je helpen in 100 dagen succesvol en gelukkig te worden. Nou heb ik ook geen e-book (nog niet ;)) maar zoiets dergelijks zou ik echt nooit doen. Waarom zou jij zo graag anderen willen vertellen ‘hoe het moet’ en doen alsof jij de wijsheid in pacht hebt, en ondertussen maar roepen; ‘volg me even op mijn account, dan stuur ik je de link naar mijn e-book’. En weer een volger erbij, en een grotere business… Slimme, snelle marketing, JA, maar niet mijn vorm van marketing. Ik wil anderen hun eigen ontwikkelingsproces niet ontnemen en al zeker niet doen alsof ik het allemaal weet. Ik denk dat een ander jou nooit kan vertellen hoe jíj gelukkig wordt en wat jóuw weg naar succes is en dat jij dat ook niet zou moeten geloven, noch dit geluk laten afhangen van andermans e-boeken. De enige die jou gelukkig kan maken ben je zelf! Het leven is een reis, doelen en wensen hebben mag, maar vergeet niet onderweg een beetje om je heen te kijken en te genieten van de vogels in je tuin.
Lottie