Lieve kleine Lot,

Wat ben ik trots op je. Wat ben jij ontzettend dapper geweest al die jaren. Ik vind het erg voor je dat je zo alleen was. Dat je je zo eenzaam gevoeld hebt terwijl je dat ondertussen aan niemand liet zien. Je was altijd opgewekt en haalde kleine gelukjes uit jouw creatieve talenten, zoals tekenen, schrijven (toen schreef je al boeken en liedjes) en vooral zingen. Je droom om ooit een beroemde zangeres te worden hield je op de been. En eten. Snoepjes gaven je troost, vooral chocolade. Als je stiekem naar de snoeptrommel sloop ook al was er niemand thuis dan zat het hart in je keel, maar als je eenmaal de chocolaatjes in je mond had, vergat je enkele seconden alles om je heen. Je mocht er even alles laten zijn. Het gaf je een gevoel van veiligheid, het troostte je verdriet en vulde je gevoel van leegte op. 

Je werkte hard en deed je best op school, ook al ontwikkelde je de overtuiging dat je dom was. Rekenen was niet jouw favoriete vak en als je een verkeerd antwoord gaf in de klas als je de beurt kreeg, dan werd je door de hele klas uitgejoeld. Je raakte faalangstig en probeerde vooral geen beurten meer te krijgen door onzichtbaar te zijn. Als dat toch gebeurde blokkeerde je direct. 

Ik vind het ontzettend afschuwelijk en verdrietig dat je al zo jong zoveel geweld ervaren moest. Dat je ervaarde dat jouw lichaam regelmatig fungeerde als boksbal. Dat je keer op keer opnieuw ervaarde dat alles altijd jouw schuld was. Je kon niet anders dan je veiligheid zoeken in eten. Je mocht niks zeggen. Je had eten nodig om je mond te houden, om weg te slikken. 

Lieve kleine Lot, dat hoeft niet meer. Je bent veilig nu. Ik zorg voor je, zal je troosten als je oude pijn getriggerd wordt en ik zal naar je luisteren als je gehoord wil worden, ook al zal dat niet altijd in een keer lukken.Je bent veilig, je bent slim, je bent mooi en je mag er zijn.
Liefs ‘grote’ Lot

Deze brief schreef ik een aantal jaar geleden aan mijn jongere zelf, om haar te laten weten dat ik er nu als gezonde volwassene voor haar kan en wil zijn, zodat eten zijn functie stapsgewijs kon neerleggen.
Ben jij je bewust van je innerlijke kind en wat soms gehoord wil worden?