0
All Posts By

likealot

0 In Vlog

Interview met de NOS

Klik op de afbeelding om de lange versie van het interview te bekijken!

Bekijk hieronder het volledige interview dat ik had met de NOS op 3 over mijn eigen ervaringen en visie op fatshaming oftewel discriminatie van mijn postuur.

Het korte item van NOS op 3 bekijk je HIER!

(just so you know:) ik zei aan het einde van dit gesprek tegen de interviewer dat ik merkte dat ik élk woordje wat ik uitsprak gevoelsmatig 3 keer overdacht in mijn hoofd of wilde nuanceren, omdat ik niemand in een hokje wil duwen, noch mijn visie als waarheid wil delen. Het is een heel kwetsbaar onderwerp en ik heb geprobeerd mijn gevoel en visie daarop zo integer mogelijk met je te delen 

Ik hoor graag wat jouw visie is.

0 In Blog

Regenbogen tellen

Mijn grootste wens voor volgend jaar is dat we nog wat minder in hokjes denken, wat minder oordelen en wat meer open staan. Dat is kort door de bocht en samenvattend gesteld, maar wat ik bedoel is; nog steeds, elke dag, elk uur, elke minuut, worden er mensen aangestaard, afgewezen, uitgesloten op basis van hun uiterlijk. Omdat ze kleiner zijn dan het gemiddelde, een been missen, een aangezichtsafwijking hebben, heel dun of dik zijn, slissen en hoe erg ook; soms nog steeds omdat ze een andere afkomst hebben. Nog steeds kijken we naar iemand, maar zíen we diegene niet. We horen iemand, maar we lúisteren niet, omdat we ons laten afleiden door het voorkomen van iemand. Terwijl achter iedereen, ook achter diegenen waarvan je het niet verwacht een verhaal schuil gaat dat soms dichter bij jouw eigen achtergrond komt dan je denkt. Of soms, omdat iemand juist van zover komt, dat je je er helemaal geen voorstelling van kunt maken. Je kunt mensen niet inschatten of beoordelen op basis van uiterlijk. De wereld is zo divers, laten wie die diversiteit omarmen. Zonder (zon)licht geen regenboog.

Dat gezegd hebbende, geloof ik eveneens dat de wereld ook wat liefdevoller wordt als we niet van álles iets vinden en over álles een mening vormen. De ‘hokjesdenker’ is in mijn beleving nog steeds in eenieder van ons aanwezig. Iets is goed of fout, mooi of lelijk, racistisch of niet racistisch, wel of niet goed bedoeld en bij al die hokjes lijken we tegenwoordig ook nog allemaal een weegschaal te gebruiken. Een weegschaal waarop we alles afwegen, en met een centimeter na lijken te meten. En áls hét niet in het welbekende hokje past, dan springen we één voor één achter onze computer om een soms oververhitte Facebook post over op te stellen in de hoop dat we medestanders vinden om het afwijkende hokje aan de kaak te stellen.

Wat zou er gebeuren als we dat niet doen? Wat als we zouden schrijven, goh, ik had vanmiddag zo’n bijzonder gesprek met iemand, waarvan ik niet had gedacht dat ze me iets leren kon? Ze bleek heel anders dan de eerste indruk die ik van haar had?
Waarom zetten we dat niet op Facebook met de hashtag #levensles?

Of; ik had zo’n uitgesproken mening over de roetveegpiet, maar nadat ik vanmiddag het Sinterklaasfeest had bijgewoond met roetveegpieten, bleek de sfeer niet anders dan een paar jaar geleden, heeft mijn kind genoten, hashtag levensles. En achter dit voorbeeld voel ik me vervolgens verplicht om te zeggen; er had ook paarse of zwarte piet kunnen staan, want anders zouden een aantal van jullie kunnen zeggen dat ik een standpunt inneem en dus voor of tegen zwarte piet ben, om daar vervolgens weer allemaal ons meetlintje en weegschaaltje bij te pakken.

Los van de weegschaal en het meetlint, is het durven uitspreken en aan de kaak stellen van kwetsbare en pijnlijke kwesties daarentegen ook een kracht. (Zoals ik al zei, naar mijn mening; iets is nooit zwart of wit, goed of fout, mooi of lelijk enz.)

Terugkijkend op afgelopen jaar vond ik de hashtag #metoo een hele waardvolle openbaring. Ik werd geraakt toen ik een van de eerste berichten online las waarin degene die ooit te maken had gehad met een vorm van seksuele intimidatie/ misbruik, een algemeen berichtje op zijn pagina kon plaatsen met de daarbij de hashtag #metoo, om zo het taboe te doorbreken. Het taboe rondom seksuele intimidatie en misbruik in de breedste zin.

Wat hier op volgde waren avond aan avond gesprekken in talkshows over wat die hashtag nou precies inhield, of het een zwart of wit, goed of fout, mooi of lelijk gebaar was. Of de hashtag niet wat meer kader moest krijgen, of vrouwen zich niet teveel als slachtoffer lieten horen. Oftewel wéér die verdomde hokjes, meetlintjes en weegschalen. Waarom moet alles toch altijd een stempel van iets krijgen? Tevens heeft het zaken aan het licht gebracht die anders mogelijk nog jaren stil waren gehouden.

Samenvattend, hoop ik dat we ons open blijven stellen voor alles was er in en om ons leven heen gebeurd. Dat we niet alleen naar de mensen om ons kijken, maar ze ook zién, dat we ze niet alleen horen, maar dat we ook willen luisteren. Tot slot hoop ik dat we ons blijven uitspreken, daar waar nodig. Laten we onze weegschalen en meetlintjes op 1 januari bij het grofvuil leggen, laten we regenbogen tellen.

Lottie Mae Jones

 

0 In Blog

Lottie in Koffietijd (en meer)….

Zoals de meesten van jullie weten was dit jaar tot kort geleden niet het beste jaar uit mijn leven, door het ongeluk wat ik had in januari (aangereden door een auto terwijl ik op mijn scooter zat).

Ik ben hier tot op heden nog steeds van aan het revalideren en ik heb nog steeds pijn met uitschieters van heel veel pijn. Toch leer je jezelf in een periode als deze nog beter kennen. Zo weet ik inmiddels dat ik hulp vragen echt heul lastig vind, en dat ik regelmatig mijn klachten naar de buitenwereld afzwak en bagetalliseer. Dat ik vanuit enthousiasme en mijn passie voor het leven en mijn werk regelmatig vergeet dat mijn lijf nog niet kan wat het altijd kon, en ik dus over mijn grenzen ga.

Toch kon ik niet, niks doen! Daarvoor ben ik té gek op mijn werk en dus wilde ik me richten op de dingen die ik nu wel kan. En dat is naast werkzaamheden in aangepaste vorm, ook nog meer bloggen en vloggen! Hoe bijzonder is het dan, dat met name dat laatste me nu op plekken brengt waar ik misschien enkel van had durven dromen! Dat tv-producenten mijn vlogjes waarderen en oppikken!

Zoals jullie weten ga ik komend seizoen aan de slag voor Koffietijd en zal ik regelmatig aanschuiven om mijn mening te geven over actualiteiten.
En eind deze week staat er eveneens een bijzonder iets op het programma! Dan heb ik een aantal dagen opnames voor een heel bekend iets en hiervan zie je de beelden eind oktober terug in een 6-delige reeks afleveringen.

Daarnaast kun je me binnenkort ook nog voorbij zien komen in een reclamespotje… hoe en wat, dat zie je vanzelf! ?

Oftewel, weet je nog dat ik eerder schreef over dat ik op zoek was naar ‘het waarom’ van dit stilgelegd worden door het ongeluk? Misschien wel hierom. Omdat ik me noodgedwongen nog meer ben gaan richten op vloggen, heeft me dit gebracht op plekken waar ik vooraf niet van had durven dromen! Heel bijzonder.

So whatever your dream is, and how bumpy your road, it will lead you, to where it is you need to be.

Sweet dreams

Lottie

 

0 In Blog

Beste Marianne met ‘normaal’ postuur,

Ja ik denk ik val maar meteen met de deur in huis…. Aangezien jij met mensen wel of niet ‘kennismaakt’ op basis van hun postuur, dacht ik, dat vind je prettig, dus bij deze, aangenaam!
Mijn naam is Lottie, je kent me niet, en je gaat me ook niet leren kennen, want ik ben dik en naar ik begrijp heb jij een hekel aan dikke mensen.

Ik ben dik, maar ik voel me helemaal niet aangesproken door iemand als jij met een ‘normaal postuur’
Mijn postuur laat zich omschrijven als ‘dik’ , maar het is niet wie ik bén, het is slechts een omschrijving van mijn postuur, niks meer en niks minder. Het zegt niets over wat me beweegt (leuke woordspeling in deze), waar ik gelukkig van word, waardoor ik ontroerd raak, of hoe ik in het leven sta. Het zegt niks over of ik goed ben voor mijn medemens, of over hoe vaak ik sport, het zegt niks over mijn discipline of mijn kracht en nog minder over mijn doorzettingsvermogen. Je kent me niet net zomin als de ‘reden’ van mijn dik zijn. Misschien vind ik het wel mooi, misschien ben ik ziek, misschien, misschien. Je zult het nooit weten.

Weet je Marianne, dat lijkt me goed, want ook al heb je een normaal postuur, blijkbaar zegt dat niets over hoe jij in het leven staat en hoe jij omgaat met jouw medemens, noch over hoe leuk je bent.

Geniet van het leven!

Lottie (‘Dik’).

0 In Blog

Kleurrijke combinaties met printjes!

Niet iedereen houdt van uitgesproken outfits, gelukkig maar, anders werd het een hele overweldigende wereld. Deze outfit behoort tot nu toe in mijn top tien favoriet! Wat ik leuk vind is dat de kleuren van het donkere groen zowel in de blouse als in de rok zitten. Wat mij betreft kan je een panter-print met bijna alles combineren, als je tenminste durft. Of je er nou een effen kleur op draagt of een streepje (heel gewaagd maar het kan), of een fuchsia-print. Het kan, maar dan moet je ook niet ‘zuinig’  zin in de rest van de accessoires. Dus knal roze pumps in mijn geval, en een grote kleurrijke oorbel in een oor!

Continue Reading →

0 In Blog

Loving Yellow Ochre

Sinds een tijdje heb ik de kokerrok opnieuw uitgevonden. Bij ASOS vond ik deze zwarte spijker-stretch-kokerrok met kontzakken (ja je krijgt het in detail ;-)) Hij zit fantastisch maar wat in de webshop niet helemaal duidelijk werd was de hoge split aan de achterkant. Je kijkt echt met weinig moeite tegen je tanga aan, dus een leuk zwart broekje is geen overbodige luxe!

Continue Reading →

0 In Blog

Open brief aan Hanina Ajarai

Beste Hanina,

Zoals zóvelen heb ik vannacht echt met ingehouden adem geluisterd naar jouw woorden die zinnen vormden in een verhaal dat onwaarschijnlijk veel ongeloof bij me opwekte aan tafel bij RTL-Summer Night. Even heb ik gedacht, dit is een experiment, een act of iets in die trant. Ik kon het niet geloven. Je ongelooflijke ‘ik-ben-me-van-geen-kwaad-bewust-houding’, de ogenschijnlijke rust waarmee je aan tafel zat (misschien voelde je wat anders, maar het was je niet aan te zien). De kalmte waarmee je de schokkende woorden uit je column een voor een nogmaals voorlas.

 

Continue Reading →